Wypłynąłem na turkusowego przestwór oceanu*

Urodziłam się w marcu roku pańskiego (i tu następuje niezrozumiały bełkot). Jestem zodiakalną rybą. I tak jak każda ryba wodę kocham. Relaks w wodzie, nad wodą? Bezcenny. Zapach rzeki, zapach jeziora, zapach oceanu wywołują u mnie błogi uśmiech. I wydawałoby się, że jestem celem idealnym dla wszystkich nosów tworzących zapachy ozonowo-morskie. Nic bardziej błędnego. Nie lubię zapachów morskich, bo przez nie niebezpiecznie zbliżam się do granicy migreny. Nie znoszę, wzdrygam się na sama myśl o nich. Przynajmniej wzdrygałam się. Do czasu...

A no do czasu aż nie poznałam perfum pięknych, przejmujących i w cudowny sposób oddających ducha woni oceanu, zapachu fal rozbijających się na potężnych skałach... Od razu powróciły wspomnienia z wakacji, przed oczami stanęły mi cudowne widoki (które na szczęście udało mi się utrwalić na zdjęciach), a na ustach wykwitł uśmiech.

Turquoise Oliviera Durbano nie jest marną imitacją zapachu morskiego, nie jest irytująca, sztuczną, drażniącą wonią wywołującą migrenę. To najwspanialsza interpretacja zapach oceanu w perfumach. Terpentynowe nuty (niemal z odrobiną mięty) i morszczyn z suchym kadzidłem to fale rozbijające się na rozgrzanych słońcem skałach, pokrytych algami. 

Jak wspomniałam, skały są rozgrzane od słońca, kiedy nie sięga ich fala, pachną sucho i lekko pyliście. Kiedy o ich rozgrzaną powierzchnie rozbija się biała piana, zapach staje się bardziej wilgotny, pył i kurz nawilgają, jakby wąchało się trzymany w ciepłych dłoniach mokry piasek. Zapach alg jest intensywny, wiruje w powietrzu z każdą kolejną falą. 

Na szczycie skarpy, na której stoję, rozkoszując się tym oceanicznym widowiskiem, rosną pokryte zielonymi igiełkami sosny. Ich żywiczny zapach wpada do płuc przy każdym kolejnym wdechu. I jałowiec, który wzbogaca tylko doznania.

A już po kilku minutach zaczynają pojawiać się delikatniejsze, lekko rozwodnione nuty kwiatowe - lotos, lilia, a także aromat trzciny. Czasem niemal mam wrażenie, że wyczuwam ze dwa-trzy kłosy wilgotnej lawendy. Nie pytajcie mnie skąd, nie wiem. Kadzidło ma zdecydowanie dwa oblicza - gęsta  lepka żywica i słup szarobiałego dymu. Ocean jest pięknie turkusowy.

Im dłużej na skórze, tym spokojniej, fale są coraz niższe, mniej zawzięcie rozbijają się na wystających z oceanu skałach, które popołudniowe słońce ogrzewa coraz słabiej. Na brzegu można dostrzec krzew dzikiej róży pokryty małymi, czerwonymi owocami. Robi się odrobinę miodowo, puszyście ambrowo.

*Wiem, że nie muszę Wam wyjaśniać, parafrazą czego jest tytuł dzisiejszej notki, ale dla porządku jedynie dodam, że pierwszego wersu "Stepów akermańskich" Adama Mickiewicza (na wszelki wypadek, gdyby jakaś zagubiona dusza-maturzysta zabłąkała się na moim blogu, tytuł zapamiętała, a potem tak chciała zacytować na maturze).

Rok: 2009

Nos: Olivier Durbano

Nuty zapachowe:

Nuty głowy: terpentyna, owoce dzikiej róży, elemi, somalijskie kadzidło, kolendra, jałowiec, trzcina, kwiat lotosu, morszczyn, lilia, nieśmiertelnik, miód, mirra, ambra

Ryc. 1-4. Moje własne, czyli wspomnienia z wakacji.

Ryc. 5. www.luckyscent.com